Με ένα τατουάζ...

...δίνουμε όρκο πίστης στο σώμα μας ή ένα εύσημο στις μόδες του καιρού; Με ένα τατουάζ κεντάμε τη νεκρή φύση μιας μνήμης ζωντανής ή βυθιζόμαστε στην τρέλα ενός γλυκού πόνου;

Οι αρχαϊκοί Πολυνήσιοι θα υιοθετούσαν φαντάζομαι με ευχαρίστηση δικές μας θεολογικές διατυπώσεις, για την απόδοση του νοήματος που έχει γι' αυτούς ο δικός τους όρος «ΤΑ-ΑΤΟΥΑΖ». Εννοούν την αποτύπωση της θεϊκής ψυχής στο γήινο σώμα, τη στίξη του πνεύματος στο κορμί, το ίχνος του υπερφυσικού ως προστασία από τους κακούς δαίμονες, το «σημείο» της θείας πρόνοιας, το σύμβολο της εύνοιας του θεού προς το θνητό.

Το τατουάζ δεν είναι ένας τρόπος να «μιλάς»;...
Το πέρασμά σου αφήνει ίχνη στον αμφιβληστροειδή των «άλλων».
Ίχνη-χρονοσχέδια: δείχνουν το πέρασμα του χρόνου.
Ίχνη-εύσημα: ο τρόπος να νιώθεις ηρωικά διαφορετικός.
Ίχνη-άνθη του σώματος: αισθητικό πάσο των προσωπικών σου τελετών, χάρτης αφής που βρίσκει το χαμένο θησαυρό της λίμπιντο. Ένα τατουάζ είναι μαγικό φυλακτό, εξιτήριο σκληρής δοκιμασίας, κάλλος διακοσμητικό, μοδάτη ουλή ή και... απολύτως τίποτα!

Ενα ιερό σήμα, θεϊκό ίχνος στη φθαρτή σάρκα.